Οι μηνίσκοι είναι μικρά μαξιλαράκια, με ημισεληνοειδές (μηνισκικό) σχήμα, που παρεμβάλονται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών του γόνατος. Έτσι βελτιώνουν την επαφή του χόνδρου του μηριαίου οστού με τον χόνδρο της κνήμης. Η κύρια λειτουργία τους είναι η απορρόφηση των κραδασμών και η καλύτερη κατανομή των φορτίων της άρθρωσης του γόνατος. Βρίσκονται στο ύψος της αρθρικής σχισμής στην εσωτερική και εξωτερική πλευρά του γόνατος (έσω και έξω μηνίσκος).
Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ) είναι ένας σύνδεσμος στην άρθρωση του γόνατος, αρκετά σημαντικός καθώς συντελεί στη σταθερότητα της άρθρωσης. Συγκρατεί τη πρόσθια ολίσθηση και έξω στροφή της κνήμης ως προς το μηρό στην άρθρωση του γόνατος. Ο σύνδεσμος αυτός τραυματίζεται κατά τη διάρκεια στροφικών κακώσεων, με το γόνατο σε μικρή κάμψη, που συμβαίνουν συχνά σε αθλήματα επαφής (ποδόσφαιρο, μπάσκετ). Οι συχνότεροι μηχανισμοί ρήξης του ΠΧΣ είναι η αλλαγή κατεύθυνσης, η απότομη επιβράδυνση και η άμεση πλήξη του γόνατος.
Ο οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΟΧΣ) είναι ίσως ο σημαντικότερος σύνδεσμος του γόνατος καθώς συντελεί στη σταθερότητα της άρθρωσης. Συγκρατεί την οπίσθια ολίσθηση της κνήμης προς το μηρό στην άρθρωση του γόνατος. Ο σύνδεσμος αυτός τραυματίζεται κατά τη διάρκεια κακώσεων που παρεκτοπίζουν τη κνήμη προς τα πίσω σε σχέση με το μηρό, όταν το γόνατο είναι λυγισμένο. Ο συχνότερος μηχανισμός ρήξης του ΟΧΣ είναι η άμεση πλήξη της κνήμης προς τα πίσω με το γόνατο λυγισμένο. Η κάκωση αυτή συμβαίνει συχνά σε αθλήματα επαφής αλλά και αλλά και σε πολλά άλλα είδη ατυχημάτων.
Η επιγονατίδα είναι ένα οστό το οποίο περικλείεται στον εκτατικό μηχανισμό του γόνατος. Η κίνησή της φυσιολογικά είναι μέσα στη μηριαία τροχαλία, προς τα πάνω και κάτω κατά την έκταση και κάμψη του γόνατος. Η μηριαία τροχαλία είναι μια αύλακα στη πρόσθια επιφάνεια του μηριαίου οστού, με την οποία αρθρώνεται η επιγονατίδα, σχηματίζοντας έτσι την επιγονατιδομηριαία άρθρωση.
Οι υμενικές πτυχές του γόνατος αποτελούν προεκβολές του φυσιολογικού υμένα της άρθρωσης. Αναπτύσονται συνήθως κατά τον σχηματισμό του γόνατος στην εμβρυική ανάπτυξη αλλά και μετά από κάποιο τραυματισμό. Πολύ συχνά παρουσιάζονται ως τυχαίο εύρημα κατά την αρθροσκόπηση διότι είναι ασυμπτωματικές και δεν ενοχλούν. Πολλές φορές όμως, μετά από τραυματισμούς οι υμενικές πτυχές προκαλούν συμπτώματα κατά την κάμψη ή την έκταση του γόνατος.
Ο αρθρικός χόνδρος είναι ένας μαλακός, λείος και εξαιρετικά ανθεκτικός ιστός που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες των οστών. Η παρουσία του εξασφαλίζει την ομαλή κύλιση των αρθρικών επιφανειών καθώς και την απορρόφηση φορτίων.
Η βλάβη του αρθρικού χόνδρου είναι συνήθως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών (εκφύλιση) ή ενός σημαντικού τραυματικού επεισοδίου, όπως άμβλυνση, συχνά σε έντονη αθλητική δραστηριότητα.
Ο υπερακάνθιος είναι ένας από τους μύες του ώμου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ανύψωση (απαγωγή) του βραχίονα. Ο τένοντάς του αποτελεί μέρος του στροφικού πετάλου του ώμου το οποίο είναι υπεύθυνο για την απαγωγή και την έσω – έξω στροφή του βραχίονα.
Ο υπερακάνθιος τένοντας αποτελεί μέρος του στροφικού πετάλου και είναι υπεύθυνος για την απαγωγή του βραχίονα. Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα είναι πάθηση κατά την οποία έχουμε εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στην περιοχή της κατάφυσης του τένοντα στο βραχιόνιο.
Ο τένοντας του υπερακανθίου αποτελέι τμήμα του στροφικού πετάλου του ώμου και η λειτουργική αποστολή του είναι η απαγωγή (ανύψωση) του βραχίονα. Κατά την ανύψωση του βραχίονα ο τένοντας ολισθαίνει κάτω από το ακρώμιο με τη βοήθεια του υπακρωμιακού ορογόνου θυλάκου.
Το στροφικό πέταλο του ώμου αποτελείται από τους τένοντες τεσσάρων μυών που είναι ο υποπλάτιος, ο υπερακάνθιος, ο υπακάνθιος και ο ελλάσων στρογγυλός. Η δράση των μυών που σχηματίζουν το στροφικό πέταλο δημιουργεί την απαγωγή και την έσω και έξω στροφή του βραχίονα.
Ο τένοντας της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου είναι ενδαρθρικός στον ώμο και οι παθήσεις του προκαλούν συμπτώματα στην περιοχή. Ο χρόνιος ερεθισμός του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου λόγω καταπόνησης, μικροτραυματισμών ή επαναλαμβανόμενων κινήσεων είναι αυτός που προκαλεί την άσηπτη φλεγμονή του τένοντα (τενοντίτιδα) ή την γενικότερη παθολογία (τενοντοπάθεια) στην περιοχή.
Η άρθρωση του ώμου είναι η πιο ευκίνητη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Δυστυχώς όμως η περισσότερη ευκινησία συνεπάγεται και λιγότερη σταθερότητα. Έτσι, διάφορα αθλήματα αλλά και δραστηριότητες της καθημερινής ζωής θέτουν υψηλές απαιτήσεις από την άρθρωση του ώμου εξωθώντας την πολλές φορές πέρα από τα όρια της σταθερότητάς της.
Ο παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μια επώδυνη πάθηση του ώμου ο οποίος προοδευτικά χάνει την κινητικότητά του. Είναι αποτέλεσμα δημιουργίας συμφύσεων και παχύνσεων του αρθρικού θυλάκου του ώμου. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και ενοχοποιούνται ως προδιαθεσικοί παράγοντες ο σακχαρώδης διαβήτης, η θυρεοειδοπάθεια και οι καρδιοπάθειες. Βέβαια, μπορεί να παρουσιαστεί και μετά από κάκωση και ακινητοποίηση του ώμου.
Από το ανώτερο τμήμα του επιχειλίου χόνδρου του ώμου εκφύεται η μακράκεφαλή του δικεφάλου του βραχιονίου. Σε βίαιες κινήσεις του ώμου που συνδυάζουν κάμψη και στροφή παρατηρούνται τραυματισμοί της περιοχής όπως ρήξεις και αποκολλήσεις. Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται συχνά σε αθλητές με επαναλαμβανόμενη χρήση του άνω άκρου σε θέση πάνω από το κεφάλι (βόλλευ, πόλο, ρίπτες).
Ο εκτινασσόμενος δάχτυλος είναι μια πάθηση κατά την οποία παρατηρείται διόγκωση των καμπτήρων τενόντων του χεριού η οποία προκαλεί σχετική στένωση του ελύτρου τους.
Οι ασθενείς που πάσχουν από εκτινασσόμενο δάχτυλο παρουσιάζουν πόνο, οίδημα και αναπήδηση του πάσχοντος δαχτύλου. Συχνότερα προσβάλονται ο μέσος και ο παράμεσος δάχτυλος.
Ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης είναι η κατάσταση κατά την οποία σχηματίζεται υπερτροφικός υποδόριος ιστός ο οποίος δημιουργεί οζίδια και χορδές στην παλάμη και μπορεί να επεκταθεί και στα δάκτυλα (ρικνωτική χορδή). Ο ιστός αυτός προκαλεί μόνιμη κάμψη των δαχτύλων προς την παλάμη και συνεπώς περιορισμό της κίνησης (σύγκαμψη).
Σφυροδαχτυλία ονομάζεται η παραμόρφωση του δαχτύλου όπου υπάρχει αδυναμία έκτασης της τελικής φάλαγγας η οποία και πέφτει σε κάμψη. Η πάθηση προκαλείται από κλειστές κακώσεις των δαχτύλων που προκαλούν απόσπαση της κατάφυσης του εκτείνοντα τένοντα με ή χωρίς οστικό κομμάτι.
Η διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση κατά την οποία ο γιατρός διαπιστώνει αδυναμία έκτασης της τελικής φάλαγγας του δαχτύλου.
Windows... Donec eget sem lacus. Morbi vitae viverra metus. Duis gravida sapien in hendrerit ultricies. Maecenas in vestibulum lectus. Pellentesque eleifend feugiat tincidunt.
Ο αγκώνας του τεννίστα ή η έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα είναι μια επώδυνη παθολογική κατάσταση που οφείλεται σε υπερβολική χρήση της άρθρωσης. Συγκεκριμένα, η περιοχή που πάσχει είναι η έκφυση (έξω επικόνδυλος)των εκτεινόντων μυών του αντιβραχίου στους οποίους εμφανίζονται μικρορήξεις από τους επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς της περιοχής.
Το ωλένιο νεύρο είναι ένα από τα τρία νεύρα του άνω άκρου και η πορεία του ξεκινά από τον αυχένα και καταλήγει στην άκρα χείρα. Κατά την πορεία αυτή υπάρχουν διάφορα σημεία στα οποία μπορεί να συμπιεστεί. Η συχνότερη θέση παγίδευσης είναι στον αγκώνα και προκαλείτην λεγόμενη ωλένια νευρίτιδα. Το σύνδρομο παγίδευσης του ωλενίου νεύρου είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία πιέζεται ή ερεθίζεται ή ερεθίζεται το ωλένιο νεύρο.
Ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς βρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του βραχίονα και είναι υπέυθυνος για την κάμψη του αγκώνα και τον υπτιασμό του αντιβραχίου. Η ρήξη του καταφυτικού τένοντα του δικεφάλου μπορεί να συμβεί μετά από μεγάλη φόρτιση αυτού, που αναγκάζει τον αγκώνα να τεντώσει (ανασήκωση πολύ βαρέως αντικειμένου). Είναι συνήθης σε άνδρες άνω των 30 ετών, σε καπνιστές και σε χρήστες κορτικοστεροειδών.
Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα (ΣΚΣ) ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία το μέσο νεύρο πιέζεται μέσα στον καρπιαίο σωλήνα. Αυτή η πίεση συνήθως οφείλεται στον ερεθισμό και το πρήξιμο του σάκου που περιβάλει τους τένοντες (τενόντιο έλυτρο) μέσα στον καρπιαίο σωλήνα.
Το γάγγλιο είναι ο συχνότερος όγκος του χεριού και του καρπού. Περιέχει παχύρευστο υγρό (gel) από την άρθρωση ή από τενόντιο έλυτρο.
Οι ασθενείς που φέρουν γάγγλιο στον καρπό εμφανίζουν μία διόγκωση κατά 70% των περιπτώσεων στην ραχίαια επιφάνεια του καρπού και κατα 30% στην παλαμιαία.
Η στενωτική τενοντοελυτρίτιδα είναι μία πάθηση που εμφανίζεται στο χέρι. Κατά την πάθση αυτή φλαγμαίνει το έλυτρο (η θήκη) των τενόντων. Η συχνότερη εντόπισή της είναι στους τένοντες του 1ου ραχιαίου διαμερίσματος και ονομάζεται νόσος De Quervain. Συνήθως οφείλεται σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς.
Πελματιαία απονευρωσίτιδα καλείται μια επώδυνη κατάσταση της πτέρνας και εμφανίζεται σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή αλλά και σε πιο ενεργητικά άτομα. Είναι συχνότερη στους ενήλικες και συχνά προσβάλει και τα δύο πέλματα.
Βλαισός μέγας δάχτυλος ονομάζεται το πρόβλημα κατά το οποίο μία από τις αρθρώσεις του μεγάλου δαχτύλου του ποδιού (η μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση) παραμορφώνεται. Ο θύλακος και οι σύνδεσμοι που περιβάλουν την άρθρωση χαλαρώνουν.
Η αστάθεια της ποδοκνημικής προκαλείται μετά από επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα της άρθρωσης. Είναι συχνή σε αθλητές. Αφορά τη ρήξη του πρόσθιου αστραγαλοπερονιαίου και περιστασιακά του πτεροπερονιαίου συνδέσμου. Ο οπίσθιος αστραγαλοπερονιαίος σύνδεσμος σπάνια προσβάλλεται.